Θα `μαι εκεί που με είδες χθες
που μου είπες άλλο δε με θες.
Θα `μαι εκεί που να πάω πια
με σπασμένα της αγάπης τα κουπιά.

Θα `μαι εκεί κάτω απ’ τη βροχή
μέρα νύχτα σ’ όποια εποχή.
Θα `μαι εκεί να σε νοσταλγώ
δε σ’ αγάπησε κανείς όπως εγώ.

Ποιος πες μου ποιος μπορεί
να ξεχνάει κι όλα να τα συγχωρεί;
Ποιος φεύγει από `κει
που αγαπάει κι η ζωή τον αδικεί;
Θα `μαι πάντα εκεί που μ’ άφησες
μόνος θα `μαι εκεί που μ’ άφησες.

Θα `μαι εκεί ότι κι αν συμβεί
να κρατώ ανάμνηση ακριβή.
Θα `σαι εσύ γράμμα στο νερό
κι εγώ πέτρα που δακρύζει στον καιρό.

Θα `μαι εκεί όπου και να πας
να μαζεύω ότι κι αν σκορπάς.
Κι αν ποτέ έρθεις από δω
να γινόταν μ’ άλλα μάτια να σε δω.

Ποιος πες μου ποιος μπορεί
να ξεχνάει κι όλα να τα συγχωρεί;
Ποιος φεύγει από `κει
που αγαπάει κι η ζωή τον αδικεί;
Θα `μαι πάντα εκεί που μ’ άφησες
μόνος θα `μαι εκεί που μ’ άφησες.