Όλα έχουν χαθεί όλα είναι αλλιώς
κι η τσέπη πάλι αδειανή
όνειρα έχω μεγάλα μα η ζωή είναι μικρή
κι η ελπίδα μου ζωντανή.

Της παράστασης έχει πέσει η αυλαία
ποιος να’ναι εχθρός και ποιος φίλος μου;
ο μοναδικός που’χω τώρα παρέα
είναι ο Κέβιν, ο Κέβιν ο σκύλος μου.

Κρίσεις και πανικός, αγωνία και στρες
μια δουλειά και λεφτά που να βρω;
με κοιτάζεις κι εσύ μα κουβέντα δε λες
κι ούτε μια αγκαλιά να κρυφτώ.

Της κοινής λογικής χάθηκε ο ειρμός
και μια διέξοδο πάλι αναζητώ.
όσο πάει μεγαλώνει της ψυχής ο γκρεμός
και ο Κέβιν ρωτάει τι γυρεύουμε εδώ.