Σε είδα πάλι μες στους δρόμους να γυρνάς
σαν φύλλο κίτρινο που δέρνει ο βοριάς,
να ’χεις το χρώμα άναστρης νυχτιάς.

Να ’χεις στα μάτια ραγισμένους ουρανούς,
χίλια σημάδια από δύσκολους καιρούς
κι ένα κουβάρι πόνο στην καρδιά.

Αυτή η νύχτα μοιάζει με φονιά
και η ζωή πικρό μαράζι.
Κλέβει ο χάρος ρουφηξιά
κι αναστενάζει.

Σε είδα πάλι μες στους δρόμους να γυρνάς,
με τα παράλογα του κόσμου να πονάς,
να ’χεις στους ώμους πέτρινο σταυρό.

Σε είδα πάλι να ξοδεύεις τη ζωή
για μια αγάπη δίχως τέλος και αρχή
και μία χούφτα χιόνι στην ψυχή.

Αυτή η νύχτα μοιάζει με φονιά
και η ζωή πικρό μαράζι.
Κλέβει ο χάρος ρουφηξιά
κι αναστενάζει.