Το τασάκι μου γεμάτο μια οθόνη το δωμάτιο φωτίζει
Το χαμόγελο σου σκάρτο και στον δρόμο μια σειρήνα με ζαλίζει
Είναι ο έρωτας στην πόρτα μα δεν ξέρω ακριβώς τι μου ζητάει
μια σκιά κάτω από τα φώτα στο παράθυρο μαζί μου ξενυχτάει.

Με ρωτάς πόσο φοβάμαι
αν ακόμα σε θυμάμαι
αν κοιμάμαι και που να `μαι
αν τα όνειρα νικάνε
αν τα τρένα τραγουδάνε και όταν φεύγουνε που πάνε
και να ήξερα δε θέλω να σου πω, και να ήξερα δε θέλω να σου πω.

Αγκαλιά το μαξιλάρι από κάπου μια φωνή με νανουρίζει
δεν μου έκανες την χάρη και ο ήλιος τα μαχαίρια ακονίζει
η μορφή σου ξεπηδάει μέσα από αρνητικά φωτογραφίας
με χτυπάει με πολεμάει ήρωας σε μια ταινία φαντασίας

Με ρωτάς πόσο φοβάμαι
αν ακόμα σε θυμάμαι
αν κοιμάμαι και που να `μαι
αν τα όνειρα νικάνε
αν τα τρένα τραγουδάνε και όταν φεύγουνε που πάνε
και να ήξερα δε θέλω να σου πω, και να ήξερα δε θέλω.

Με ρωτάς πόσο πονάει αν ο έρωτας χρωστάει
αν ζητάει αν τολμάει
αν τα βράδια ξενυχτάει
αν τα λόγια του μασάει
και όταν χάνεται που πάει
και να ήξερα δε θέλω να σου πω και να ήξερα δε θέλω να σου πω.