Βγες προς τα έξω και πες μου τι είδες
μιζέρια πόνος και δυστυχία
Ο κόσμος πεινάει μα συνεχίζει
να αναβιώνει την ίδια ιστορία
Κομματικές φιγούρες σε εξουσιάζουν
άμορφες μάζες χωρίς ελπίδα
ζητούν ευκαιρία να μπουν στην δική σου ζωή
να σου πατήσουν την δική τους σφραγίδα

Στην διπλανή γωνία αστούς να σιγοκλαίνε
χιλιάδες άνθρωποι χωρίς κανένα μέλλον
την πόρτα χτυπάνε μα δεν τους ανοίγεις
άσ’ τους να ζουν στην σκιά τον ανέργων
Χωρίς αυταπάτες μιλάς για κατάντια
μα δεν προσπαθείς για την αλλαγή της
Σημάδια στο χώμα οι αγώνες που δίνεις
;; ;; ;;