Πες μου πως γίνεται να νιώσω τη χαρά.
Όταν γυρνάς και μου τσακίζεις τ’ όνειρό μου.
Όταν τη στάχτη μου σκορπίζεις σιωπηλά.
Όταν χορεύεις δανεικά για το καλό μου.

Πως νιώθω ιδρώτα στη δική σου μυρωδιά.
Με ανάσα πόρνης η χαρά κι ο θάνατός μου.
Δική μου η αγάπη, δική μου και η φωτιά
Και δε με νοιάζει να καώ στο γυρισμό μου.

Δώσ’ μου ένα δάκρυ να στολίσω ένα θεό.
Για να το πιει, για να ποτίσει την πληγή μου.
Κοίτα πως είμαι όταν ουρλιάζω σαν μωρό.
Όταν χορεύοντας σαπίζεις στο κορμί μου.

Πως θες να φτιάξω όσα δεν μπόρεσα να δω.
Όταν το σώμα μου το γέμισες χειμώνες.
Που με κρυώνουν, με τρομάζουν, με μισούν.
Σαν τη φωτιά που κρύβει μέσα παγετώνες.

Μη με ρωτήσεις και μη θρηνείς.
Μη τραγουδήσεις, για ό,τι καινούριο δούμε.
Κοίτα στο χρόνο ό,τι έχει μείνει απ’ την αυγή.
Αυτά που έθαψα αν θα υπάρχουν, αν θα ζούνε.