Οι σκέψεις τρέχουν στο μυαλό
κι εγώ μονάχος μου μιλώ
όταν ξυπνάω το πρωί
με ιδρωμένη αναπνοή.

Εικόνες τρέχουν στο μυαλό
σαν το ποτάμι το θολό
κι ούτε στον ύπνο καθαρά
δε σ’ έχω δει καμιά φορά.

Ανατριχιάζει ο καιρός
και εσύ σαν ήλιος βροχερός
το φως αφήνεις ορφανό
τον ουρανό μου σκοτεινό.

Οι σκέψεις σβήνουν στο μυαλό
και σαν σκιά σ’ αναπολώ
να φεύγεις κι όμως να φοράς
το δάκρυ μιας παλιάς χαράς.

Ανατριχιάζει ο καιρός
και εσύ σαν ήλιος βροχερός
το φως αφήνεις ορφανό
τον ουρανό μου σκοτεινό.

Σαν κλωναράκι στη βροχή
κάνω την τρίτη προσευχή
σφυρίζω μελαγχολικά
ζητώ της μοίρας δανεικά.

Ανατριχιάζει ο καιρός
και εσύ σαν ήλιος βροχερός
το φως αφήνεις ορφανό
τον ουρανό μου σκοτεινό.