Ασημογάλανο απόψε το φεγγάρι
Σημαιοστόλισε το μαύρο ουρανό
Γιατί εσύ με της αγάπης σου τη χάρη
Γιάτρεψες κάθε μου πληγή και δεν πονώ

Άσε με να σε σκεπάσω μ’ όλα τα φιλιά μου
Να ξεχάσεις να ξεχάσω μες την αγκαλιά μου
Άσε με να ξαγρυπνήσω στ’ άγιο σου το σώμα
Τη ζωή να κοινωνήσω από το γλυκό σου στόμα

Ασημογάλανο απόψε το φεγγάρι
Κόβει τα στάχια του πικρού μας χωρισμού
Κι ύστερα γίνεται καράβι και σαλπάρει
Γι’ αυτή τη νύχτα της χαράς και του χαμού