Κοντά σου περπατούσα μια ζωή
Σκιά που ακολουθούσε τη σκιά σου
Το ήξερες πως ήμουνα εκεί
Μα πάντα αλλού γυρνούσες τη ματιά σου

Παράπονο ποτέ δεν είχαν πει
Τα χείλη που διψούσαν τα φιλιά σου
Μου έφτανε που ήσουνα εκεί
Και έπινα χαρά απ’ τη χαρά σου

Μια ζωή κι άλλη μια
Θα μπορούσα να σου δώσω
Δυο ζωές στη φωτιά
Για χατίρι σου να λιώσω

Κοντά σου ξενυχτούσα μια ζωή
Να νιώθω κάθε χτύπο της καρδιάς σου
Το ήξερες πως ήμουνα εκεί
Μα χάριζες αλλού την αγκαλιά σου

Παράπονο ποτέ δε θ’ ακουστεί
Στα χείλη μου σαν ρόδο τ` όνομά σου
Μου φτάνει που ακόμα είσαι εκεί
Και έχω μια γωνιά στην ερημιά σου