Ξύπνησα αργά
μα όλα θολά
μέσα στα μάτια σου
που ’φέγγαν χθες
σα να ’ταν δυο φωτιές

Ήσουν γυμνή
κι έσταζε φως
απ’ το παράθυρο
που πέταξε για πάντα
ο ουρανός

Είναι αργά
οι στιγμές πετάνε
την αυγή σκορπάνε
είναι αργά
οι ματιές ρωτάνε
τι έχει μείνει για μετά

Πίστεψα πως
φταίει ο καιρός
και η εποχές γιατί
οι αγάπες κι οι ζωές
μοιάζουν μικρές

Σε είδα ξανά
μήνες μετά
μα δε θυμόσουν
που σε ξέρω
κι όλα ήταν μια χαρά