Πόσες φορές πίκρες κερνάω
τα χρόνια μου που νοίκιασα και ζω
φοράω τη μάσκα και γελάω
το εισιτήριο το πλήρωσα διπλό

Πόσες φορές στο ίδιο έργο
τον πρώτο ρόλο κράταγα εγώ
πίσω απ’ τα φώτα τώρα γέρνω
στο καμαρίνι άλλοθι ζητώ

Πως θέλω να χαθώ σ’ ένα τραγούδι
τις νύχτες της βροχής
πως θέλω να χαθώ στις μελωδίες
στα μπάσα της σιωπής

Πόσες φορές το ίδιο μοτίβο
σα μαριονέτα πάνω στη σκηνή
πόσες φορές λυγμούς μου κρύβω
γυρνώντας το κουμπί του ενισχυτή