Το φεγγάρι θα ναυλώσω για χατίρι σου
τη νύχτα αυτή να γίνει τρεχαντήρι σου
να μας πάει από τη μια μεριά στην άλλη
στου ορίζοντα τη φωτεινή απλωσιά και τη μεγάλη

Εκεί όπου τα κύματα
λένε χιλιάδες ποιήματα
εκεί όπου τα σώματα
παίρνουν του μύθου ονόματα
εκεί …

Κι όπως γυρίζει τ’ όνειρο να γίνει
να είμαι ο Ενδυμίωνας κι εσύ η χρυσή Σελήνη
στο στήθος σου να κοιμηθώ κι ας μην ξυπνήσω
στου μύθου σου το σύννεφο παντοτινά να ζήσω