Πώς περάσανε τα χρόνια, μα δεν νιώσαμε ακόμα
την καρδιά ν’ ανοίγει τα φτερά
Πώς περάσανε τα χρόνια, μα δεν λιώσανε τα χιόνια
όσο και να καίει η φωτιά
Εγώ ρε φίλε στο χα πει θυμήσου, στο χα πει
μην χαραμίζεις έτσι την ζωή σου, στην βροχή
εκείνη τώρα πια δε σε θυμάται, πως μπορεί
σε μια ξένη αγκαλιά κοιμάται, μα γιατί

Γιατί τα όνειρα που κάναμε δεν βγήκαν
σαν έιμασταν παιδιά, σαν έιμασταν παιδιά
Γιατί τα δάκρυα που κλαίγαμε κι αν φύγαν
δεν έγιναν χαρά, δεν έγιναν χαρά

Πώς περάσανε τα χρόνια, μα δεν είδαμε ακόμα
ό, τι φανταζόμασταν μικροί
Κι αν δεν πέφτουνε αστέρια, τα φιλιά γίναν μαχαίρια
Κι η καρδιά μας έγινε σκληρή
Εγώ ρε φίλε στο χα πει θυμήσου, στο χα πει
μην χαραμίζεις έτσι την ζωή σου, στην βροχή
εκείνη τώρα πια δε σε θυμάται, πως μπορεί
σε μια ξένη αγκαλιά κοιμάται, μα γιατί