Θέλω να σου γράψω
για κείνο το τραγούδι σου που μ’ έκανε να κλάψω
για κείνη την πνιχτή φωνή που πως να περιγράψω
πήρε το δέρμα απ’ το λαιμό και το `κανε πιο άσπρο
τις φλέβες μου τις άδειασε και γέμισε δοχεία
μελάνι εγώ, χαρτί εγώ κι αυτό η στιχομυθία.

Εκείνο το τραγούδι σου
αχ, εκείνο το τραγούδι σου
εκείνο το τραγούδι σου
αχ, εκείνο το τραγούδι σου.

Θέλω να σου γράψω
για κείνο το τραγούδι σου που θέλησα να κάψω.
Το `ριξα μέσα στη φωτιά, καπνός, αυτό απλωνόταν
το `ριξα σε ηφαίστεια, μούγκριζε, αυτό ακουγόταν
στοίχειωσε ο στίχος μέσα μου, μωρό που δεν κοιμόταν
φωτιά εγώ, στάχτη εγώ κι εκείνο δεν καιγόταν.

Θέλω να σου γράψω
για κείνο το τραγούδι σου που αρνήθηκα να ψάξω
πείσμωσε αυτό κι ερχότανε, γραφόταν στα χαρτιά μου
μπήκε στα στόματα ολονών, το σφύριζε η σκιά μου.
Έχω δυο χρόνια να το δω, καιρό να τραγουδήσω
δυο χρόνια ψάχνω για να βρω γωνιά να κατοικήσω.