Το ρίξα πάλι στις παλιές ακολασίες
με δανεικές φωνές και χίλιες ενοχές
και με συνθήματα που αρμόζουν σε πορείες
χλωμός κι ανήμπορος κολλάω στις στιγμές
Απ’ το ραδιόφωνο ακούω συναυλίες
που φτάνουν ως εδώ από άγνωστες σκηνές
και έπειτα το ξενυχτάω στις πλατείες
και `κει μαντεύω τις δικές σου τις κραυγές

Και μου ουρλιάζεις μεσ’ στα αυτιά
και με κουφαίνει η παγωνιά
κι όσο κι αν θέλω να σε νιώθω δε σ’ ακούω
με τσέπες μόνιμα αδειανές
κι αγάπες όλο πιο ακριβές

Ποιος ξέρει αν ποτέ βρεθούμε ανταμωμένοι

Και θα μπεκρούλιαζα ως το τέλος του αιώνα
θα σκάρωνα μικρή σχεδία απ’ τους φελλούς
μα μου ‘χουν στήσει αντιαλκοολικό αγώνα
και μηχανές που βάζουν χέρι σε τρελούς
Δε θες να ξέρεις του αλλουνού την ιστορία
η ώρα έχει φτάσει εντεκάμιση
και οι βρυκόλακες σου φέρνουν αλλεργία
μέχρι να στοιχειωθείς και σύ

Και μου ουρλιάζεις μεσ’ στα αυτιά
και με κουφαίνει η παγωνιά
κι όσο κι αν θέλω να σε νιώθω δε σ’ ακούω
με τσέπες μόνιμα αδειανές
κι αγάπες όλο πιο ακριβές

Ποιος ξέρει αν ποτέ βρεθούμε ανταμωμένοι

Και συ ουρλιάζεις στα τυφλά
και με κουφαίνει η παγωνιά
κι όσο κι αν θέλω να σε νιώθω δε σ’ ακούω
με τσέπες μόνιμα αδειανές
κι αγάπες όλο πιο ακριβές

Ποιος ξέρει αν ποτέ βρεθούμε ανταμωμένοι