Ψηλά βουνά η αγάπη
λένε μετακινεί
μα εδώ δεν περισσεύει
καρδιά και υπομονή
ξεβάφουνε οι λύπες μου
για όσα έχω χάσει
κι εσύ μ’ έχεις ξεχάσει

Στον όρμο μια σειρήνα
σε βέβηλο χορό
το σκοτεινό της βλέμμα
μαχαίρι στο νερό
μαύρα πουλιά θαλασσινά
πετούν στον ουρανό της
να `ξερα τον καημό της

Άγιος κολασμένος
που ξέμεινε στη γη
λέει τη φωτιά λουλούδι
το σούρουπο αυγή
πάνω στην κόψη του κενού
πατούν όσοι αγαπάνε
δε νοιάζονται πού πάνε

Για φάρσα ιστορία
μιλάει ένας τρελός
λάθος είναι η πορεία
λάθος και ο γιαλός
πες μου ποια είναι η λογική
και ποια η παραφροσύνη
στου κόσμου το καμίνι

Έλα κοντά μου απόψε
με πρόθυμη καρδιά
τη συννεφιά σου διώξε
κι αφήσου στη βραδιά
σε χρόνους δίχως όνομα
θα πλέξουμε ταξίμια
μ’ αηδόνια και μ’ αγρίμια