Δε θέλω πια να νοσταλγώ τα φλογισμένα χρόνια
για νικητές να τραγουδώ σε μαρμαρένια αλώνια
τη θάλασσα έχω λίκνο μου κι άπιστη ερωμένη
και μ’ ένα βλέμμα με νικούν του κόσμου οι νικημένοι

Στην έρημο του κόσμου
με τις σκιες μαλώνω
μη φέρνεις δώρα φως μου
φέρε μαζί σου χρόνο

Δε θέλω πια να νοσταλγώ τα φλογισμένα χρόνια
για φίλους τώρα τραγουδώ αδέσποτα τελώνια
τα ζάρια μου τα έριξα στης μοναξιάς το δρόμο
μα στην παλιά μας γειτονιά όταν μεθώ νυχτώνω