Έλα επιτέλους και πες στη λύπη
να μην χτυπάει την πόρτα μου πια.
Πες της απλά έφυγε, λείπει,
εδώ δε μένει κανένας πια.

Έλα φεγγάρι στην αγκαλιά μου
πάνω σου βλέπω το φως της μέρας.
Έστω για λίγο μείνε κοντά μου
πάλι φυσάει ζεστός αέρας...

Πες της πως πήγα σε κάποια χώρα
που τα ρολόγια δεν έχουν δείκτες
και όλες οι ώρες σημαίνουν τώρα
βάλτε φωτιά κάψτε τις νύχτες...

Αυτά εδώ είναι τα δόντια
που είχε σπάσει του Δαυίδ η πέτρα.
Μοιάζουν με πέτρες, για δαχτυλίδια
καν’ τα ό,τι θέλεις, καν’ τα στολίδια.

Πέτρινα τείχη θα ταξιδέψω,
θ’ ακολουθήσω την τροχιά της σφαίρας.
Πέτρινα τείχη κάπου εκεί έξω,
πάλι φυσάει ζεστός αέρας...

Πες της πως πήγα σε κάποια χώρα
που τα ρολόγια δεν έχουν δείκτες
και όλες οι ώρες σημαίνουν τώρα
βάλτε φωτιά κάψτε τις νύχτες...