Αν απόψε, που μύρισε η άνοιξη,
αν απόψε σε υπνώτιζα,
πριν μου δώσεις την απάντηση,
πριν ακούσεις τι σε ρώτησα
Αν απόψε σε υπνώτιζα,
της αλήθειας ορό αν σε πότιζα...

Πες μου αν τότε θα ‘θελες
να γελάς, να πονάς, να πετάς,
να τυφλώνεσαι και να ξεψυχάς,
από την πρώτη μας κιόλας φορά;
Μακριά αν θα έφτανες ως ένα μωβ ουρανό,
σ’ ένα πράσινο σύννεφο, σ’ έναν ήλιο γαλανό.

Απ’ τα χέρια αν σε κράταγα,
αν απόψε σε υπνώτιζα.
Το κουμπί σου αν σου πάταγα...

Πες μου αν τότε θα ‘θελες
να γελάς, να πονάς, να πετάς,
να τυφλώνεσαι και να ξεψυχάς,
από την πρώτη μας κιόλας φορά;
Μακριά αν θα έφτανες ως ένα μωβ ουρανό,
σ’ ένα πράσινο σύννεφο, σ’ έναν ήλιο γαλανό.

Αν απόψε που σε γνώρισα,
αν απόψε που σε κέρδισα,
αν απόψε που σε έχασα.
αν απόψε σε υπνώτιζα.