Βάλε κάτω μαέστρο το πείσμα σου
κι εγώ θ’ ανοίξω όλα τα φύλλα της καρδιάς μου
Ξεφύλλισέ τα, χάρισέ τα στο κρίμα σου
για να παντρέψεις μουσικές και μυστικά μου
Έχω στριμώξει μέσα τους τα παιδικά μου καλοκαίρια
μεσημέρια στην Καρδίτσα ποτισμένα με βροχή
Ανεπρόκοπους φίλους και ξεχασμένα ταίρια
και γιασεμί απ’της γιαγιάς μου την αυλή
Θα βρεις κι ανθρώπους φτιαγμένους από μια κοψιά
του μαστρο Στέφανου το πρωινό τραγούδι
Στο Παυσίλυπο βόλτες απ’ το σχολείο σκαστά
σώνει και καλά ταξίδι σε κάθε κορφοβούνι
Θα δεις το φως του ήλιου απ’ τη βεράντα
τις φωνές από παιδιά στο χωματόδρομο
Της πενταήμερης μια πρωινή μπαλάντα
και μια πατέντα για το παλιό μικρόφωνο
Το πρώτο τρακ στο πρώτο ραντεβού
και μια "συγγνώμη" τις ανάσες που `σμίξαν σαν τα σύννεφα
Μια βραδιά στη Σαλονίκη που βρεθήκαμε μόνοι
το ξημέρωμα στον Πύργο ένα "αντίο" κι ας το ήξερα
Θα βρεις τα λόγια της "αλεπούς του βάλτου"
τα γραφεία στο Βορρά και ντέμο στα υπόγεια
τον αέρα απ’ το Ρόδον και το σανίδι του πάλκου
που με κράτησε επάνω οχτώ ολάκερα χρόνια
Μα ότι άλλαξε μου γύρισε την πλάτη
κι ότι ραπάρω απόψε χάρισμά σου
Αφού ξεμείναμε μαζί θέλω μια χάρη
πες μου μαέστρο τι κρύβεις στα φύλλα της καρδιάς σου;

(Εγώ στα φύλλα της καρδιάς κρύβω βαθιά τον πόνο)

Πες μου που κρύβεις τον πόνο και την λησμονιά
Εκεί βαθιά στα φύλλα της καρδιάς μου
Που βρίσκεις χάρτες για της φυγής την πεθυμιά
Κάπου βαθιά στα φύλλα της καρδιάς μου
Που βάζεις στίχους και τους ταιριάζεις με ζωή
Κάπου εκεί στα φύλλα της καρδιάς μου
Και που παντρεύεις τις στιγμές με μουσική
Όλα μαζί στα φύλλα της καρδιάς μου...

Εδώ στα φύλλα της καρδιάς έχω κρύψει και ονόματα
άλλα μικρά κι άλλα σκέτα σαν ξυράφια
Αστέρια που γίναν οδηγοί σε ξένα χώματα
κι όσων δεν πάτησαν σε αδελφών χωράφια
Θα δεις αυτούς που τα όχι τους προβάλανε
όσους ξεπλύνανε με δάκρυα τη σκουριά τους
Σκιές που γίνανε φως και δεν προλάβανε
μα κρυφτήκαν `κει ψηλά με τη φωτιά τους
Άδεια τρένα που με πήγαιναν με φέρνανε
και κάθε κύμα που μου έδερνε τα πόδια
Και μια φίλη που χαμόγελα μου κέρναγε
κάποια όμορφα και βαθυγάλαζα λόγια
Μπορεί να βρεις του φεγγαριού ξεσπάσματα
πράσινα μάτια που γίναν η φυγή μου
Μικρές φωνές στου κόσμου τα χαλάσματα
και τη βελόνα που κεντούσε το κορμί μου
Έχω στριμώξει και ευχές συλλαβιστές
που ξεροστάλιασαν μαζί μου μες στο κρύο
Συχτίρια στη σκοπιά και παρέες απ’ το χθες
ένα παράξενο και θλιβερό βιβλίο
Λοιπόν μαέστρο απόψε με ξεγέλασες
κρυφά με έφερες στα μέρη τα δικά σου
κι αφού με μαντινάδα με κέρασες
τραγούδησέ μου τι κρύβεις στα φύλλα της καρδιάς σου;

(Εγώ στα φύλλα της καρδιάς κρύβω βαθιά τον πόνο)

Πες μου που κρύβεις τον πόνο και την λησμονιά
Εκεί βαθιά στα φύλλα της καρδιάς μου
Που βρίσκεις χάρτες για της φυγής την πεθυμιά
Κάπου βαθιά στα φύλλα της καρδιάς μου
Που βάζεις στίχους και τους ταιριάζεις με ζωή
Κάπου εκεί στα φύλλα της καρδιάς μου
Και που παντρεύεις τις στιγμές με μουσική
Όλα μαζί στα φύλλα της καρδιάς μου...

Έβαλες κάτω μαέστρο το πείσμα σου
κι εγώ άνοιξα όλα τα φύλλα της καρδιάς μου
Τα ξεφύλλισα, τα χάρισα στο κρίμα σου
για να παντρέψεις μουσικές και μυστικά μου
Και που να δεις και τι να ζήσεις...
κάπου εκεί στα φύλλα της καρδιάς μου...