Σε θυμάμαι απ’ τα Δεκεμβριανά
Είχες ύφος φοβισμένο κι ένα γκλομπ στην αγκαλιά
Κοίταζες χωρίς να βγάζεις τσιμουδιά
Η καρδούλα σου το ξέρει ότι σου `χε πάει να

Με μια γουρουνόφατσα γεμάτη χάρη
Η μαμάκα σου σε έθρεψε λες κι ήσουνα μουσκάρι
μα τα αίματα σου πάνε πιο πολύ
Είσαι χάρμα όταν σε βρίσκει η πέτρα στο δόξα πατρί

Είσαι μία οπτασία όταν λιποθυμάς

Μην απορείς που είσαι αντιπαθής
Φταίει το σώμα που υπηρετείς
Μη μου μιλάς, συγγνώμη μη ζητάς
Μαλακία σου που πήγες κι έγινες ματάς

Τώρα κάτσε να τις φας
Τώρα κάτσε, φάτες μπάτσε
Τώρα κάτσε, φα’ τις φάπες μπάτσε