Τα μάτια μου κλείνουν και ψάχνω κάτι για να κρατηθώ.
Είναι γλυκό το πέρασμα απ `τη νύχτα στη μέρα,
το συναίσθημα ότι είμαι ακόμα ζωντανός.

Ζωντανός σ’ ένα πάρτι πεθαμένων,
σ’ ένα περιβάλλον ποτισμένο με νικοτίνη,
πνιγμένο σε ψεύτικα γέλια,
βουτηγμένο με το ζόρι σ’ απολαύσεις νεκρές.

Κουφάρια να περιβάλλονται από `δω κι από `κει,
μέσα στην αρένα που φτιάχτηκε ειδικά για κολλημένα μυαλά...

Ένας χορευτής πετάει από πάνω μου
και φτύνει αγωνία σε άτοκες δόσεις
Είν’ η στιγμή που τα πάντα γύρω μου θαμπώνουν
και τα πέπλα με τυλίγουν απειλητικά.

Όμως το χτύπημα του ανέμου έρχεται δυνατό
και με ξυπνάει απ `τον ιδρωμένο λήθαργο
Μου ψιθυρίζει στ’ αυτί πως δεν υπάρχει θεός
και μες το χάος μου κραυγάζει πως είμαι ακόμα ζωντανός.

Κουφάρια να περιβάλλονται από `δω κι από `κει,
μέσα στην αρένα που φτιάχτηκε ειδικά για κολλημένα μυαλά...

Με κολλημένα μυαλά ;; ;; ;; ;;
Κολλημένα μυαλά που δε σέβονται κανένα
και θα ήθελαν να αρπάξουν ακόμα και εσένα