Απόψε βρίσκομαι βαθιά συλλογισμένος
και την αγάπη μας θυμάμαι την παλιά
στο άδειο σπίτι μου αισθάνομαι σαν ξένος
γιατί σε νιώθω σε μιαν άλλη αγκαλιά

Όμορφη μέρα από τότε δε χαράζει
άφησες φεύγοντας κενό που με τρομάζει
είναι στιγμές που η σκέψη σου μ αποτελειώνει
η απουσία σου φονιάς που με σκοτώνει

Απόψε βρίσκομαι ξανά συλλογισμένος
κι η νοσταλγία μου ματώνει την καρδιά
στη κρύα κάμαρα δεν ζω είμαι χαμένος
και είναι ατέλειωτη για μένα η βραδιά