Aκρίτας όνταν έλαμνεν1 αφκά σην ποταμέαν,
επέγνεν κι έρτουν κι έλαμνεν τη μέραν πέντ’ αυλάκια,
επέγνεν κι έρτουν κι έσπερνεν εννέα κότια2 σπόρον.
Και ν έρθεν πουλίν κι εκόνεψεν ση ζυγονί'3 την άκραν,
και σκούται καλοκάθεται ση ζυγονί’ τη μέσην.
Οπίσ’ πουλίν, οπίσ’ πουλίν, μη τρως την βουκεντρέαν4.
Και το πουλίν ελάλεσεν ανθρώπινον λαλέαν.
Ντό στέκ’ς, ντό στέκ’ς Aκρίτα μου και τίναν αναμένεις;
Tο ένοικό σ’5 εχάλασαν και την καλή σ’ επέραν
και τα μικρά τα πούλοπα σ’6 σο περιβόλ’ εσύραν.
Βιτσοκοπά τον μαύρον ατ’ και φτάν’ και κοντεφτάνει.
Ανοίξετέ με, νε πορτάρ’7, ανοίξτε να σεμπαίνω.
Ενοίξαν ατον οι πορτάρ’, εμπαίν’ απές Ακρίτας.
Άλλοι σκαμνία δίγν’ ατον, άλλοι καυκία8 απλών’νε9
και σο σκαμνίν ’κί κάθεται και το καυκίν ’κί παίρει.
Έσυρεν το σπαθίν ατου ας σο χρυσόν θηκάρι,
χίλιους εμπρός εσκότωσεν και μύριους από πίσω
κι επέρεν την κόρ’ κι έφυγεν εννιά νύχτας κι ημέρας.

1έλαμνεν: όργωνε
2κότια: μονάδα μέτρησης για δημητριακά
3ζυγονί': του ζυγού
4βουκεντρέα: βουκέντρα είναι ραβδί με αιχμηρή απόληξη με το οποίο κεντρίζουν τα βόδια του αρότρου
5ένοικο: το σπίτι, τον οίκο σου
6τα πουλόπα σ’ : τα μωρά σου. Παρατονισμένο για λόγους μέτρου
7πορτάρ': οι φύλακες της πύλης
8καυκία: κούπες για κέρασμα
9υπονοείται γιατί παραλείπονται στίχοι ότι φτάνει στο γάμο της γυναίκας του και προλαβαίνει να τον αποτρέψει