Όπως μαθαίνω σιγά σιγά,
Σ’ αυτόν τον τόπο είναι πολλά, τα κρυμμένα και τα κρυφά
Μένουνε μόνοι οι γενναίοι κι αλωνίζουν τα τομάρια,
Στράφι πηγαίνουν και τα όνειρα τα βράδια.
Στη δύσκολη, οι πολιτικοί μας, στα ξένα αράζουνε
Κι οι παπάδες μας σπουδάζουνε
Α κι οι προστάτες μας... ω, συμφορά μας
Κερνούν σε δόσεις τη λύπη και τη χαρά μας.
Σειρά μας δεν έχει σ’ αυτό το παιχνίδι,
Άλλοι παίζουνε για μας αν δεν κατάλαβες ήδη,
Εγώ όμως ψάχνω στη Μακρόνησο, στη Γαύδο,
Χνάρια γενναίων για να `βρω.
Ελάτε πέστε με αρχηγό των τεράτων,
Φέρτε μου πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων,
Χαράξτε μου στο μέτωπο το 666
Κι άντε να δούμε ποιος απ’ όλους μας θ’ αντέξει.
Εγώ το ξέρω, όσοι διαθέτουνε μπέσα και τιμή
Μένουνε μόνοι μέχρι και την τελευταία στιγμή,
Έχουν μαγκιά που πάει κόντρα στον καιρό τους
Και το τραγούδι αυτό που ακούς, είναι δικό τους.

Με τον καιρό να `ναι κόντρα,
Έχει τιμή σαν πετάς,
Να μένεις μόνος,
Να μένεις μόνος.

Τι να `ναι κρίμα; ΕΑΜ ΕΛΑΣ κοίτα στο λύμα,
Θες προδοσία; Ψάξε την κόκκινη απραξία,
Ζητάς ρουφιάνο; Έχει πολλούς, τι να σου κάνω;
Θες παλληκάρι; Ρώτα να μάθεις για τον Άρη.
Ρώτα να μάθεις, όσα δε σου `παν στο σχολείο,
Που να φτάσουν 3 γραμμές στης ιστορίας το βιβλίο;
Τόση μπέσα και μαγκιά, που να χωρέσουνε;
Μα έτσι τα θέλανε, λίγα, σ’ όλους ν’ αρέσουνε.
Θα `χα πολλά να σου πω και για μαγκιά και για πουστιά,
Μα τι τα θες που καταστρέψαν τα χαρτιά
Κι η δεξιά μας κι η αριστερά μας παρέα,
Δεν τα σκαλίζει πια κανείς κι όλα είναι ωραία
Χτύπα λοιπόν καιρέ μου πεισματάρη,
Χτύπα όσο θες, μη με λυπάσαι, μα δεν παίρνω χαμπάρι,
Πείσμα εσύ, πείσμα κι εγώ, δεν κάνω πίσω
Κι αν δεν νικήσω, ήσυχο δε θα σ’ αφήσω.
Εγώ δεν πάω με τα νερά σου σαν άλλους,
Δίνω κλωτσιά εγώ στους κώλους τους μεγάλους,
Βλέπεις, καλώς ή κακώς, πολλά τους τα `χω μαζεμένα,
Κράτα τα δύσκολα λοιπόν καιρέ για μένα.
Κι αν με πετύχεις με σκυμμένο το κεφάλι,
Να με χτυπάς πιο δυνατά, να `ρθω στα ίσα μου πάλι
Κι αν πάνε όλα μου κι εμένα τσάμπα κι άδικα,
Τότε Τζαβέλα ραντεβού στα γουναράδικα.