Ένα απ’ τα κουσούρια μου είναι, δυστυχώς,
να τα μοιράζομαι όλα ο τρελός.
Μα ένα από τα γούρια μου είναι, απ’ τη φωτιά
ποτέ να μη τραβάω τη ματιά.
Ένα απ’ τα γαμώτο μου, μυρίζει αγιασματάρι.
Το ‘χω στον κόρφο μου, πόνο αγκωνάρι.
Είναι στον τρόπο μου, δε τα κάνω γυριστά,
γι’ αυτό λέω να το πάμε αγκαλιαστά.
Διαβολοκάμωτο μέ λέγαν οι εχθροί,
ήρωα αστεφάνωτο μέ θέλαν οι δειλοί,
γαϊδούρι ασαμάρωτο, σύριζα στον γκρεμό.
Το ’χει η τύχη τους να τους γαμώ.
Θαλασσοπάλεμα μου βγήκε η ζωή
και κάθε αργοσάλεμα με πάει απ’ την αρχή.
Ώρα για κάλεσμα να βγει η μαντεψιά.
τον κόσμο τους να κάνεις μια χαψιά.

Βρέθηκαν μπροστά μου όλοι οι υποκριτές.
Μου λέγαν να σωπάσω και να’ χω αντοχή.
μα έλα που κοντά μου, χίλιες δυο φωτιές
ανάψαν στην κατάλληλη εποχή.
Βρέθηκαν μπροστά μου όλοι οι υποκριτές.
Μου λέγαν στη χαρά μου να δώσω προσοχή.
Μα εγώ έσπασα του νου μου όλες τις κλειδωνιές
Κι έφυγα πάνω στην προσευχή.