Μου αρέσουν τα παπούτσια τα καλοκαιρινά
αυτά που μόνα στέκονται στην άμμο και κοιτάνε,
πολύ ταλαιπωρήθηκαν για άλλη μια χρονιά,
ωραία που δεν έχουνε και πουθενά να πάνε.

Μπανάνες που πατήσαμε και φύγαμε μακράν,
στον τόπο που μας δέχτηκαν τα σύννεφα κοιτάζουν.
Ωραία που τα κρέμασε κι ο κύριος Ζιντάν,
παπούτσια που λασπώθηκαν και μέσα δεν τα βάζουν,
στο χέρι μου τα δώσανε σε άτυχο συμβάν,
παπούτσια που βραχήκανε και από μέσα μπάζουν.

Κορδόνια που λυθήκανε και έμειναν λυτά,
τακούνια που ξεκόλλησαν σε μια κατηφοριά
και πάλι ξεγελάστηκα απ’ τα λόγια τα παχιά,
παπούτσια που τα φόρεσα και ήτανε στενά
κι ορκίστηκα στις σόλες μου για άλλη μια φορά
βαδίζοντας στο δρόμο μη πατήσω τα σκατά.