Πέταξες πάνω μου τα πρέπει,
τα θέλω γίνανε λυγμός,
σε μια στιγμή τέλειωσαν όλα
κι η αγάπη έγινε καημός.

Πιο πάνω κι απ’ τον εαυτό σου
μου είχες πει πως μ’ αγαπάς.
Μα εδώ στα δύσκολα σε θέλω,
εδώ να μείνεις κι ας πονάς.

Δεν κράτησες τα λόγια που μου `πες καρδιά μου
και μ’ άφησες μονάχη στον πόνο να ζω.
Δεν κράτησες τα λόγια που μου `πες χαρά μου
και μ’ άφησες μονάχη πληγές να μετρώ...

Πόσο σ’ αγάπησα άγγελέ μου!
Λες πως μ’ αγάπησες κι εσύ...
Κι όμως μου έδωσες καρδιά μου
της προδοσίας το φιλί...