Καθώς τα χρόνια φεύγουνε ξεφτίζουνε σαν φίλοι
ένα σου γράμμα είναι πολύ για ξένα χείλη
σαν σήμερα μου ξύπνησες τρελές μου επιθυμίες
και το μυαλό μου γύρισε σε μακρινές θυσίες

Κι αν μια φορά με αρνηθείς στην πόρτα σου θ’ αφήσω
τα δώρα που με έκαναν βαθιά μου να σε κλείσω

Μα δε σταμάτησα ποτέ να δίνω ότι σου λείπει
όταν το χάδι σου έσβηνε την κάθε μου πληγή
ας ήτανε το αύριο υπόσχεση να μείνει
στην αγκαλιά μου σαν παιδί να αποκοιμηθεί