Τα λόγια άχαρα σκορπίζουνε ολούθε
Κατασπαράζουν ό,τι στέκει ζωντανό
Και εγώ που ως τώρα άλαλα θωρούσα
Σπάω το στόφλι μου, ανάσα λαχταρώ
Παλεύουν γύρω μου ανήσυχοι κρετίνοι
Σ` έναν αγώνα εξουσίας τραγικό
Πως μέχρι τώρα κλωσούσαν αγνοούνε
Να μ` αναθρέψουνε δε θέλω, δεν ποθώ.

Κράτα το χέρι μου καρδιά μου πληγωμένη
Μαζί να φτάσουμε στην άκρη του γκρεμού
Κι αν η ανάγκη να πετάξουμε μας δένει
Ας αφεθούμε στη χαρά του λυτρωμού.

Δώρα μου τάζουνε τα άχυρα για στάχια
Κορδέλες κόκκινες δεμένες σε άγρια βράχια
Ψεύτικο λίκνο νανουρίζει αυταπάτες
Γερμένα δέντρα να χορεύουν οι αγάπες