Οι μέρες σελίδες μισές στης ζωής το τετράδιο
ροκάκια και λάτιν βραχνά μπερδεμένα στο ράδιο
στο ίδιο φλιτζάνι πρωί τον καφέ μου θα βάλω
και ό,τι πονάει για αύριο ξανά θ` αναβάλω.

Ό,τι πονάει δε θα μετρήσω
στο σήμερα θα με χαρίσω
τα λάθη μου θα επαναλάβω
και την ευθύνη θ` αναλάβω.

Μηνύματα στέλνει η ψυχή μα δε θ` απαντήσω
περνάει ο καιρός και δεν έχω φωνή να μιλήσω
εντός μου θα ψάξω να βρω το κλειδι που` χω χάσει
κι ως αύριο ό,τι πονάει θα έχω ξεχάσει.