Έξω απ` το κρυφό μανδράκι
νύχτ` ανοίχτηκα
σε καιρό γραιγολεβάντε
κόντρα ρίχτηκα.

Στης Τουρκόβεργας την ξέρα
θάλασσα κισμέτ
δε θα βγεις πριν βγει ο ήλιος
γράφει το κισμέτ.

Του Αιγαίου ερημίτη
που ξανοίγεσαι
στα σκυλιά της ειμαρμένης
πας και ρίχνεσαι.

Η φουρτούνα που πελάγου
μέρα ημέρωσε
στου Κεχριά τον κάβο βγήκα
σαν ξημέρωσε.

Κι αν της νύχτας το σινάφι
με λοξοκοιτά
η βραχνή φωνή του ανέμου
σιγοτραγουδά.

Δες το κύμα πώς θεριεύει
στο αγνάντεμα
και τα κρύσταλλα της πέτρας
στο αντάμωμα.