Εδώ δεν έχουμε ζωή
εδώ συννεφιασμένο το πρωί
Πάμε στου ήλιου τα νησιά
μαζί μέσα στου πόθου τα νερά

Εδώ χανόμαστε κι οι δυο
εδώ δε μας χαρίζουν ουρανό
Ας ξεκινήσουμε γι’ αλλού
μαζί με την καρδιά μας και το νου

Κι εγώ καράβι μεθυσμένο θα `μαι στης καρδιάς σου τις ακτές
πάντα θα φεύγω ν’ ανασαίνω πάντα σ’ αποδράσεις μυστικές
Κι εγώ καράβι μεθυσμένο θα `μαι στης καρδιάς σου τις ακτές
μαζί σου με ανέμους πειρατές θα φεύγω από το γκρίζο πια το χθες

Εδώ δε βρίσκω τι να πω
εδώ τσαλακωμένα σ’ αγαπώ
Όλα κρυμμένα και φτηνά
και ζω σε μια παραίσθηση ξανά

Εδώ μιλώ μα δε μ’ ακούς
εδώ ανοίγω δρόμους μυστικούς
και σ’ ονειρεύομαι αλλιώς
γιατί ο κόσμος είναι πια γυμνός

Κι εγώ καράβι μεθυσμένο θα `μαι στης καρδιάς σου τις ακτές
πάντα θα φεύγω ν’ ανασαίνω πάντα σ’ αποδράσεις μυστικές
Κι εγώ καράβι μεθυσμένο θα `μαι στης καρδιάς σου τις ακτές
μαζί σου με ανέμους πειρατές θα φεύγω από το γκρίζο πια το χθες

Εδώ τα όνειρα μικρά
εδώ ο εαυτός μας δε χωρά
έγινε ο κόσμος μια σταλιά
κι εμείς μέσα στον άνεμο πουλιά

Εδώ δεν έχουμε εποχές
εδώ γεμάτοι όλοι μ’ ενοχές
κι εμείς που έχουμε ψυχή
θα ξαναγεννηθούμε απ’ την αρχή...