Πήρες μοτοσικλέτα κι ένα πέτσινο μπουφάν
κι όλο με τριγυρίζεις σαν να είσαι ο Δον Ζουάν.
Κάνεις κόντρες και σούζες και φιγούρα μού πουλάς,
σαν τον άνεμο τρέχεις, με το κόκκινο περνάς.

Τρέχεις πολύ και δε θα προλάβεις,
τρέχεις πολύ και δε θ’ ακουστώ.
Πώς να σ’ το πω να καταλάβεις ότι σ’ αγαπώ;

Μοιάζεις με τον Τραβόλτα και την τσίχλα σου μασάς,
όλο ντίσκο και βόλτα και για μηχανές μιλάς.
Τα φτωχά όνειρά σου τα `χεις ντύσει στα χρυσά
κι η μικρή γειτονιά σου τώρα πια δε σε χωρά.