Αν θα ήμουνα κοντά σου θα είχες πληγωθεί κι αυτό γιατί
θα σου είχα πει πως σε έχω βαρεθεί
ανάθεμα τα γούστα σου, προβλέψιμη η μιλιά σου
ναι καλά θα ήταν να μπω κάτω απ’ τη φούστα σου
μα προτιμώ να μείνω μακριά σου

Και να που την κοπάνησα, απέναντι μου θάλασσα
με ένα καφέ και ένα τσιγάρο στο παγκάκι πίνω στο όνομα της
ηρέμησα, χαλάρωσα, αισθάνομαι ανάρρωσα αφού η ομορφιά έχει τα πλεονεκτήματα της
κι οι φόβοι μου οι αόριστοι χαθήκαν μια και ήμασταν αχώριστοι
με το που φύσηξε και μου `φερε στη μύτη το άρωμα της
Δεν ψάχνω για συγχώρεση, ήρθα λίγο να ξεφύγω από την κόλαση μου
ακούγοντας και νιώθοντας τα κύματα της


Αν θα ήμουνα κοντά σου θα είχες πληγωθεί κι αυτό γιατί
θα σου είχα πει πως σε έχω βαρεθεί
ανάθεμα τα γούστα σου, προβλέψιμη η μιλιά σου
ναι καλά θα ήταν να μπω κάτω απ’ τη φούστα σου
μα προτιμώ να μείνω μακριά σου

Και να μαι πάλι μόνος μου μακριά από τον δολοφόνο που
σκότωσε το χρόνο μου στο χώρο μου και έπαιρνα μάτι
που μου πήρε την ενέργεια λες και είχε περιέργεια
να δει πως θα φερθώ στης οργής μου το δρολάπι
Πληκτρολογώ το λόγο, λόγο να χω να σου στείλω
πάνω σε ένα δαγκωμένο μήλο στιγμές με ανησυχίες σαν υπνοβάτης
και αδιαφορώ που λείπω απ’ το χορό χώρος δεν υπάρχει εξάλλου γι’ αυτό είμαι εδώ
ελεύθερος μα για το νόμο παραβάτης


Αν θα ήμουνα κοντά σου θα είχες πληγωθεί κι αυτό γιατί
θα σου είχα πει πως σε έχω βαρεθεί
ανάθεμα τα γούστα σου, προβλέψιμη η μιλιά σου
ναι καλά θα ήταν να μπω κάτω απ’ τη φούστα σου
μα προτιμώ να μείνω μακριά σου

Κάποιος φωνάζει, τι να με θέλει άραγε, λες να υποφέρει όπως ποτέ για μήπως φταίει που δε με νοιάζει και με ενδιαφέρει μόνο η στιγμή