Δε γνώριζα το χρόνο, που χρειάζεται η καρδιά
μα ήτανε μονάχα μιαν ανάσα, μια ματιά
Πως να αντέξω εγώ, αυτόν τον πόλεμο
που έστησε η καρδιά με τον έρωτα
Πως να αντέξω εγώ...

Ένα λεπτό, πριν σ’ αντικρίσω
μόνη πως θα ζήσω είχα ορκιστεί
Άλλο φιλί, να μην ξαναζήσω
να μην ξανά ντύσω σημάδια το κορμί
Είχα ορκιστεί...

Στο πρώτο βήμα βάζω, ότι έχω στο μπορώ
στο δεύτερο τρομάζω πως μπροστά σου θα βρεθώ
Τι να πρωτοπώ, πως να σε κοιτάξω
Θεέ μου ας μην ντραπώ και ας μην την τρομάξω
Θεέ μου ας μην ντραπώ...

Ότι και αν πεις, δε θα σου μιλήσω
άργησες πολύ, να ρθεις να με βρεις
Δε θα σου δοθώ, δε θα σε νικήσω
ούτε προδομένη ούτε νικητής
Άργησες πολύ...

Οι όρκοι είναι λόγια, που έχουν ρίζα τον καημό
και διώχνουν απ’ τα μάτια κάθε δρόμο γυρισμό
Έρωτας πικρός, έρωτας δυνάστης
σου `κανε κακό, σε `κανε να κλάψεις
Έρωτας πικρός...

Έρωτας δεν είναι, που γεννά το ψέμα
και πληγές ανοίγει, να κυλάει το αίμα
Που χαρά σου κλέβει, και ζωή δε δίνει
και μπροστά στο φόβο, φεύγει και σ’ αφήνει
Φεύγει και σ’ αφήνει...