Αν μπορούσες να πεις ένα ψέμα θα `ταν αρκετό
να ξεχάσω το άδειο σου βλέμμα πριν το χωρισμό.
Αν μπορούσες ν’ αφήσεις για λίγο τον εγωισμό,
θα μπορούσα να γίνω συνήθεια να σ’ ακολουθώ...

Μα δε γίνονται θαύματα ξέρω έτσι είναι η ζωή,
για ενθύμιο στο τέλος αφήνει την πιο πικρή στιγμή.
Μα δε γίνονται θαύματα ξέρω το ένιωσες κι εσύ
στη δική μου ματιά όταν είπες δε θα ξανά ρθεις...

Φεύγω, φεύγω πάντα έτσι λέω,
μα όσους όρκους και να κάνω πίσω επιστρέφω.
Φεύγω, φεύγω πάντα έτσι λέω,
χαρακτήρα δεν αλλάζω και ας υποφέρω...

Αν γινόσουν για λίγο η αγάπη που είχα ονειρευτεί,
θα μπορούσα να αλλάξω τον κόσμο να κάνω νέα αρχή.
Αν γινόσουν στο άδειο μου σώμα μια αναπνοή,
δε θα έπαιρνα άλλη ανάσα ποτέ να μην χαθείς...