Και όπως τα ‘πινα εμφανίζεσαι μπροστά μου,
στο ίδιο στέκι που βρισκόμασταν παλιά,
αφήνω κάτω το ποτό για να σε πάρω αγκαλιά...
Βλέπω μαζεύεσαι, τα μάτια σου βουρκώνουν,
ρωτάω, καρδούλα μου, «πώς είσαι;», «πώς περνάς;»,
μα εσύ το βλέμμα κατεβάζεις και δειλά μου απαντάς:

Συνοδεύομαι
μου λες κι εγώ παιδεύομαι,
να ‘ξερες πόσο χαίρομαι
που το ‘ζησα μαζί σου και αυτό...
Συνοδεύομαι
μου λες κι εγώ παιδεύομαι,
για μένα μόνο ντρέπομαι
που ενόχλησα τον έρωτά σου αυτό.

Γυρίζω, κάθομαι στο μπαρ και σας κοιτάζω,
καταλαβαίνω πως για μένα του μιλάς,
μέσα μου ξέρεις σε θαυμάζω που μπορείς και να γελάς...
Και εκεί που νόμιζα πως είχα δει τα πάντα,
πίσω απ’ την πλάτη του στα μάτια με κοιτάς,
νομίζω κάτι μου ζητάς κι εσύ στα χείλη τον φιλάς...

Συνοδεύομαι
μου λες κι εγώ παιδεύομαι,
να ‘ξερες πόσο χαίρομαι
που το ‘ζησα μαζί σου και αυτό...
Συνοδεύομαι
μου λες κι εγώ παιδεύομαι,
για μένα μόνο ντρέπομαι
που ενόχλησα τον έρωτά σου αυτό.