Όταν νυστάζω βαριέμαι,
που πρέπει να κοιμηθώ.
Όταν ξυπνάω βαριέμαι,
που πρέπει να σηκωθώ.

Βαριέμαι που ζω!

Να περπατήσω βαριέμαι,
γι’ αυτό και παίρνω ταξί.
Μα τους ταρίφες βαριέμαι,
για αυτό δεν πάω πουθενά.

Βαριέμαι ξανά!

Να κάνω μπάνιο βαριέμαι,
μα και η απλυσιά είναι φουλ βαρετή.
Καλύτερα να πεθάνω,
αν δεν έρθεις την νύχτα αυτή.

Μα θα βαριέσαι και `συ!

Και να πεθάνω βαριέμαι,
και οι κηδείες είναι πάντα βαρετές.
Τι άλλο μου απομένει,
απ’ το να λέω τις μαλακίες αυτές;

Εσύ και ο φραπές...