Και να εγώ εδώ, να τραγουδώ, ν’ απολογούμαι
Με φώτα χαμηλά, σε σας μπροστά, για να τα πούμε
Για λάθη μου παλιά, που ακόμα τώρα τα πληρώνω
Μα έτσι είμαι εγώ, δε μετανιώνω

Μπορεί κάποια βροχή, μέσα στα μάτια μου κρυφά κρυφά να κλαίει
Γλυκιά σαν τη ζωή που ακόμα ζει και αναπνέει
Και αν έχω ενοχές, αντέχω ακόμα και στο πόνο
Γιατί έτσι είμαι εγώ, δε μετανιώνω

Ήταν στιγμές, πολλές φορές που μέσα μου άκουγα φωνές
Σειρήνες σε χρυσές ακτές, που ακόμα τώρα ανταμώνω
Και ας με προδώσανε κι αυτές, δε μετανιώνω

Μετά από καιρό και τόσα χρόνια επιτυχίας
Τι κέρδισα θαρρείς, μια μοναξιά πολυτελείας
Αγάπησα πολύ, και μ’ αγαπήσανε και μένα
Μα νιώθω φυλακή, χωρίς εσένα

Ήταν στιγμές, πολλές φορές που μέσα μου άκουγα φωνές
Σειρήνες σε χρυσές ακτές, που ακόμα τώρα ανταμώνω
Και ας με προδώσανε κι αυτές, δε μετανιώνω