Στο σήμερα γυρνώντας τσακισμένος,
φέρνω στο νου μου το πικρό μου παρελθόν
ισόβια να μένω αποκλεισμένος
απ’ το εγώ μου και απ’ ό,τι αγαπώ
και πονώ και απορώ,
και ένα μόνο στη ζωή μου αναζητώ

Ποια αμαρτία έχω κάνει
και δεν πρόκειται ποτέ να βρω λιμάνι
πόσο θεέ μου θα αντέξω
άλλο πόσο χαμηλά πρέπει να πέσω

Πού να 'ναι η αγάπη πού ζητούσα
για να ακουμπήσω και να βρω παρηγοριά
που βρίσκονται όλοι αυτοί που μ’ αγαπούσαν
απ’ την στιγμή που μου κοπήκαν τα φτερά
και πονώ και απορώ,
και ένα μόνο στη ζωή μου αναζητώ