Σαν αεράκι έρχεσ’ απ’ το μέλλον
κορίτσι εκατόφυλλο ανοιχτό.
Λαμποκοπάς σαν δάκρυ των αγγέλων
σαν όνειρο ωραίο μαγικό.

Γελάς και η πόλη βάφεται στα μπλε της
λικνίζεται σαν θάλασσα πλατιά.
Μιλάς κι η νύχτα ανάβει τα κολιέ της
τσιγγάνα που το ντέφι της χτυπά.

Τι ζητάς μικρό μου ελάφι κάθε βράδυ στη Σταδίου
δίνεις χρώμα στη ζωή μου ανατέλλοντος ηλίου.

Περνάς κι ανάβουν φως μου οι βιτρίνες
ανάβει και το πάθος μου τρελό.
Στριγκλίζουν γύρω κλάξον και σειρήνες
μα εσύ ποτέ δε χάνεις το ρυθμό.

Σαν ακροβάτης στο σχοινί χορεύω
και βγάζω απ’ το καπέλο μου πουλιά.
Μα την πληγή που αιμορραγεί γιατρεύω
σαν πέφτω στη δική σου αγκαλιά!