Απόψε τηλεφώνησες
κι αρχίσανε τα κλάματα,
εγώ μες στα ερείπια
κι εσύ μες στα χαλάσματα.
Και μέσα στο μεθύσι σου
τα λάθη σου ψιθύριζες
κι εγώ αναρωτιόμουνα
αν θα ’θελα να γύριζες.

Με τρώει η στεναχώρια σου,
μα θέλω να ’μαι χώρια σου.

Απόψε τηλεφώνησες
και οι πληγές μου ανοίξανε,
τα πονεμένα λόγια σου
στο θάνατο με ρίξανε.
Κι αν κάποτε μ’ αγάπησες
γι’ αυτή την περηφάνια μου,
μη μου ματώνεις την καρδιά
κι άσε με στην ορφάνια μου.

Με τρώει η στεναχώρια σου,
μα θέλω να ’μαι χώρια σου.