Η θάλασσα είν’ η έρημός μου
εκεί θα μάθω τη ζωή
το πνεύμα και το σώμα μου να κατακτήσω
αυτή θα είναι ο χρησμός μου
γι’ αυτή θα φύγω ένα πρωί
τους πόθους και τους φόβους μου να συναντήσω.

Σύρνα, Σύρνα, γλυκιά μου αγάπη,
όνειρό μου σ’ ένα κατάρτι
ή μήπως είσ’ αληθινή, γλυκιά μου Σύρνα;
Γύρνα, γύρνα, πιστό σκυλί μου,
πες το σ’ όλους μες στην αυλή μου.
Γι’ αυτή τη νύχτα κράτα δω όλη τη ζωή μου.

Θυμάμαι στα ψηλά μπαλκόνια
τότε που παίζαμε παιδιά
και το κενό με προκαλούσε για να πέσω
και νά `μαι μετά από τόσα χρόνια
αυτή την κρίσιμη βραδιά
το ίδιο πάθος μου ζητά να σου αρέσω.

Σύρνα, Σύρνα, γλυκιά μου αγάπη,
μας χωρίζει ένα κατάρτι
κι οι σύντροφοί μου πιο σκληροί κι απ’ τη φωνή σου
Σύρνα, Σύρνα, γλυκιά παγίδα,
μοίχε πόθε, που τώρα σ’ είδα.
Έρωτα Θάνατος σημαίνει τ’ όνομά σου.