Άρχισε να βρέχει μες στο καλοκαίρι,
σ’ άρεσε, θυμάμαι, τόσο η βροχή.
Άρχισε να βρέχει, άραγε ποιος ξέρει:
Είσαι με παρέα, είσαι μοναχή;

Άρχισε να βρέχει, ξέσπασε μια μπόρα.
Μάτια μου μεγάλα, πού να είστε τώρα;
Άρχισε να βρέχει, το νερό ποτάμι,
να ’σουνα μια στάλα που χτυπάει στο τζάμι.

Άρχισε να βρέχει κάτω από τ’ αστέρια,
γέμισε η πλατεία γέλια και φωνές.
Άρχισε να βρέχει, πού ’ν’ τα δυο σου χέρια,
που βροχή μαζεύαν και μου λέγαν "πιες".