Πάνε μήνες, πάνε χρόνια, που πονώ
για μια αγάπη που μου τρώει το μυαλό
Χτες το βράδυ, πάλι πιωμένος έκλαψα
και έτσι όπως ήμουν μεθυσμένος έγραψα

Ένα κοντσέρτο για δυο πιάνα για την Άννα
έπαιζε το ένα ο πόνος μου και το άλλο εγώ
ένα κοντσέρτο για δυο πιάνα για την Άννα
έπαιζε το ένα ο πόνος μου και το άλλο εγώ

Έχεις φύγει μα για εμένα είσαι εδώ
σε κοιτάζω μες τα μάτια σου μιλώ
χτες το βράδυ ένα τσιγάρο από εκείνα έκαψα
και έτσι όπως ήμουνα φτιαγμένος έγραψα

Ένα κοντσέρτο για δυο πιάνα για την Άννα
έπαιζε το ένα ο πόνος μου και το άλλο εγώ
ένα κοντσέρτο για δυο πιάνα για την Άννα
έπαιζε το ένα ο πόνος μου και το άλλο εγώ