Ένα παιδί που ονειρεύεται, αγαπάει
Ένα παιδί που μες στη θλίψη του γελάει
Φτιάχνει δικούς του ουρανούς, με δικά του αστέρια
μακριά απ’ του κόσμου τη μιζέρια

Ένα παιδί είναι κι αυτό, σαν όλα τα’ άλλα
Ένα παιδί που τα όνειρά του, είναι μεγάλα,
που προσπαθεί, με κάθε τρόπο, το κόσμο ν’ αλλάξει
μα δε βρίσκει, δε βρίσκει τη πράξη

Ένα τέτοιο παιδί, κρύβουμε όλοι
κι είναι καιρός στην επιφάνεια να βγει
Μολυβένια στρατιωτάκια και γυάλινοι βόλοι
στο μπαούλο της ψυχής έχουν κλειστεί

Ένα παιδί που ερωτεύεται, ελπίζει
Ένα παιδί που τη ζωή του δε χαρίζει
σε πράγματα ανούσια και δίχως σημασία,
που τη χαρά του τη κάνουν δυστυχία

Ένα παιδί που κάποιο διάστημα σωπαίνει
Ένα παιδί που πάντα μέσα μας θα μένει
και σαν περάσουν τα χρόνια και θυμηθεί τα παλιά
Θα `θελε τόσο να ζήσει πιο πολλά