Σ’ ένα πλακιώτικο στενό
εχθές καθώς γυρνούσα
βλέπω ένα φίλο καρδιακό
που τόσο αγαπούσα
Κι ήρθαν στη σκέψη μας ξανά
τόσα παλιά τερτίπια
κι’ ανάθεμα το ρε παιδιά
δεν ξέρω πόσο ήπια

Και τσουγγρίσαν τα ποτήρια
στο παλιό το ταβερνάκι
και ανοίξαν παραθύρια
και φανήκαν κοπελούδες
απ’ τις γρίλιες με μπλεξούδες
και ξανάνιωσα λιγάκι
στο παλιό το ταβερνάκι

Ε ρε τα χρόνια πως περνούν
γκριζάρουν τα μαλλιά μας
Μπορεί τα χρόνια να περνούν
μα δε γερνά η καρδιά μας
Θυμάμ’ εγώ θυμήσου εσύ
ε ρε παλιέ μου φίλε
κάπελα βάλε μας κρασί
και μια κιθάρα στείλε