Αυλές κάτασπρες γραφικές
σαν όμορφες ζωγραφικές
μια φωτισμένη γρίλια
σκασμένα ρόδια στη ροδιά
σεμνές κοπέλλες με ποδιά
χωρίς βαμμένα χείλια

Ματάκια μελαγχολικά
στενά σοκκάκια γραφικά
γαζίες και ζουμπούλια
ξενύχτι δίπλ’ απ’ τη μισή
μ’ ανέρωτο ξανθό κρασί
ώσπου να βγει η πούλια

Όμορφή μ’ Αθήνα
πού `ν’ τα χρόνια εκείνα
που `ν’ τα χρόνια εκείνα τα παλιά
λες και σ’ είχαν άχτι
και σε κάναν στάχτη
σαν γριά μ’ αχτένιστα μαλιά
Που `ν’ τα χρόνια που ξηγιόμαστε αλάνικα
και που σέρναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα
Όμορφή μ’ Αθήνα
πού `ν’ τα χρόνια εκείνα
που `ν’ τα χρόνια εκείνα τα παλιά