Έβρεχε εκείνο το βράδυ, έβρεχε;
ανέβηκα τα σκαλιά κανείς στην καμάρα;
Έβρεχε; έτρεμε στ’ ανοιχτό παράθυρο η κουρτίνα;
Έβρεχε..

Φεύγω μη ζητήσεις να με βρεις. Αγαπώ άλλον!, έγραφε;
Αγαπώ άλλον;
Πού είσαι; Πού να πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Πού είσαι; Πού να πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Οι δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φώτα, έβρεχε;

Ζευγάρια αγκαλιασμένα κάτω απ’ τις ομπρέλες τους
σε λίγο θα ανάβουνε το φως
Θα κοιτάζονται στα μάτια και θα πετάν από πάνω τους όλη τη μοναξιά;
Οι φωτεινές ρεκλάμες ανοιγοκλείνουνε τα μάτια τους;
Όλα στην εποχή μας διαφημίζονται γιατί όχι και αυτό ...
Έβρεχε…

«Αγαπώ άλλον!»
Με κόκκινα πελώρια γράμματα θα `ταν υπέροχη διαφήμιση
γιατί όχι και αυτό: Αγαπώ άλλον!
Θα αγαπώ άλλον;
Πού είσαι;
Πού να πάω;
Φυσάει κρυώνω
Πού είσαι;